تحقیقات-تکتونیکی-تهران

Earthquake Hazard of Tehran

گسل های تهران تا چه حد خطرناک هستند؟

دستاورد های تحقیقات تکتونیکی تهران

بیش از یک دهه از آغاز تحقیقات میدانی بر روی گسل های گستره تهران می گذرد. در پی این مطالعات با استفاده از روش های ژئوفیزیک، ژئوالکتریک، حفر ترانشه ها، نقشه برداری، مطالعات میدانی، تصاویر ماهواره ای و … واکاوی گسترده ای بر روی آثار سطحی و عمقی گسل ها در منطقه انجام شده است. چنین تلاشهایی منجر به فراهم شدن دستاورد های مهم و حایز اهمیتی در حوزه زلزله شناسی و مسکن و شهرسازی شده است. به طور کلی نتایج را می توان به سر فصل های ذیل تقسیم بندی نمود:

به طور قطع، هیچ یک از گسل های شمال ری، جنوب ری و کهریزک را نمی توان از این پس به عنوان گسل پذیرفت. پرتگاه های منسوب به آنها در اثر جریانات آب دریاچه باستانی ری تشکیل شده اند. در واقع کرانه های شمال غربی ساحل دریاچه باستانی ری در جنوب تهران، برای نیم قرن به عنوان گسل لحاظ می شدند.

پرتگاه منسوب به گسل جنوب اشتهارد تحت هیچ شرایطی نمی تواند بازگو کننده یک گسل باشد. این پرتگاه بر اثر رشد یک چین خوردگی کوچک در رسوبات سازند قم ایجاد شده و سبب رخنمون رسوبات رسی (منسوب به دریاچه ای) به صورت خطی شده است.  این چین خوردگی فاقد منشا گسلی بوده و در گذشته، حال و آینده نمی تواند زمین لرزه ای را به وجود آورد.

آثار گسلش در دشت کرج که به عنوان گسل ماهدشت-کرج شناخته می شود، در واقع بقایای یک نهر آب قدیمی مربوط به ادوار گذشته است. بقایای این نهر  که امروزه آثار اندکی از آن به جای مانده را می توان در تصاویر ماهواره ای کرونا (1968) مشاهده نمود. از این رو چنین گسلی وجود خارجی ندارد.

References

Berberian, M., and Yeats, R. S., 2016, Tehran: An Earthquake Time Bomb; In Tectonic Evolution, Collision, and Seismicity of Southwest Asia: In Honor of Manuel Berberian’s Forty-Five Years of Research Contributions: The Geological Society of America, no. Special Paper 525, p. 84.

Jarahi, H., 2019, Paleo-Mega Lake Evidence and its Effect on Civilizations Taking Place Case Study SE Tehran, In Second International Symposium of the Near Eastern Landscape Archaeology, Volume 1: Turkey, Eurasia Institute of Earth Sciences, p. 12.

Jarahi, H., 2021, Paleo Mega Lake of Rey Identification and Reconstruction of Quaternary Lake in Central Iran: Open Quaternary, v. 7, no. 1, p. 1-15.

Jarahi, H., Moghimi, S., Tan, O., Saygılı, O., and Karagöz, O., 2022a, Paleo Mega Lake of Rey Sediments and Its Effect on Earthquake Acceleration Case Study Tehran City, SSA Annual Meeting 2022: Washington D.C., USA.

Jarahi, H., 2022b, Revision of Iranian Seismic Design Code for Tehran Region Based on “Paleo Mega Lake of Rey” Theory, SSA Annual Meeting 2022: Washington D.C., USA.

Jarahi, H., Pourkermani, M., Akbarzadeh, R., and Farajpour, Z., 2022c, The re-interpretation of Quaternary faults near Tehran, Based on Paleo Mega Lake of Rey Theory, SSA Annual Meeting 2022: Washington D.C., USA, p. 7.

Najafian A., Jarahi, H., and Bayraktutan M.S., 2022, Challenges Facing Discovery of Largest Lake in World History Geotechnical Investigation, SSA Annual Meeting 2022: Washington D.C., USA.

Navvar Noveiri, M., Nazari, H., Shokri, M., Mohammadi Vijeh, M., Salamati, R., and Sheikh, M., 2021, South Eshtehard Scarp: a fault system or a morphologic scarp: irquajrn, v. 7, no. 2, p. 798-820.

Nazari, H., Battista, G., Najar, E., Ritz, J. F., Shokri, M., fathian, a., Rezaei, f., Rahim, A., nashli, H. F., Baharfirouzi, K., vahdatinasab, h., shahidi, a., borzooii, m., and Aghaali, E., 2021, The Iranian Plateau at the end of the Quaternary: new synthesis of geological, archaeological and historical data: Iranian Journal of Geology, v. 60, no. 15, p. 101-116.

Nazari, H., Ritz, J.-F., Salamati, R., Shahidi, A., Habibi, H., Ghorashi, M., and Karimi Bavanpur, A., 2010, Distinguishing between fault scarps and shorelines: the question of the nature of the Kahrizak, North Rey and South Rey features in the Tehran plain (Iran): Terra Nova, v. 22, no. 3, p. 227–237.